Mensen zijn niet meer zo standvastig als vroeger. We realiseren ons goed hoe kort het leven is en als het even kan willen we alles meegemaakt hebben. “En masse” stappen we op het vliegtuig om het Noorderlicht, de Zuiderzon en de zeven wereldwonderen te zien. Met jacht is het niet anders, je kunt de wereld rond met je geweer op het vliegtuig (voorlopig nog) om een buitengewone trofee te bemachtigen.
Maar… Wie jaren hetzelfde revier bejaagt, krijgt daar veel voor terug. Een schat aan informatie over natuur, jacht en wild die in geen enkele opleidingscursus beschreven staat. Bij ons is er een bepaalde drift die vanaf het begin steeds de koninginnedrift was, “drift 1”. Deze track had het allemaal: Veel dekking, voedsel, open stukken en lage dennebomen. De drift begint hoog en loopt dan af zodat de wind er langs een kant geen vat op heeft. Ze stond garant voor succes en bracht bij iedereen nóg iets meer teweeg op de dagen als deze bejaagd werd. De “1” was onze elfde Belgische Nationale Feestdag. Er staan 27 posten, ieder kent ze door en door en allemaal hebben we onze eigen herinneringen. Alle wild kon je er verwachten en soms schoten we er op een voormiddag tableaus voor twee dagen, zonder inhalig te zijn. 
Toen ik hier nog als drijver meeging, stelden we ons op aan een aangeplant stuk dat 150 meter lang was tot we aankwamen bij de eerste remise… De dennebomen die ze nu geworden zijn, passen in geen enkele woonkamer meer. Bossen en tracken zijn in beweging, dit zie je niet meteen en zelfs niet ieder jaar maar geef het een lustrum de tijd en je ziet het “leven” in dit grotere plaatje. Maar ook bossen veranderen, de gemeentes komen percelen hout kappen en de lage dennen die eerst door het wild zo geliefd waren, boden nu te weinig dekking meer. De 1 was de 1 niet meer, ze was nog steeds goed maar de scepter werd overgenomen door andere battues. Daar liep het proces in de tegenovergestelde richting, langzaam kwam de begroeiing ieder jaar hoger opzetten en nu had het de ideale hoogte bereikt. En het wild hoef je niets te leren, die weten wel waar ze moeten zijn.
We zijn weer een paar herfsten verder en zoals met alles staat ook de natuur niet stil. Wat voorheen een stuk maanlandschap van 3 hectare was, heeft zich nu ontpopt tot de favoriete volgroeide oversteekplaats waar herten, evers en reeën naar de aanleunende drift wisselen. Zondag hebben we hem weer gedaan… het werd de perfecte afsluiter van een fantastisch seizoen. De drijvers moesten nog beginnen terwijl het wild al los was en de eerste schoten vielen. De grote driften bij ons duren gemiddeld 2.5 tot 3 uur, gevoelsmatig wil dit nog wel eens afwijken… De ene dag is tenslotte de andere niet. Maar zondagvoormiddag, dat was eerder een ritje met de Python die in een flits weer voorbij was. Van begin tot einde waren de honden aan het jagen, overal werd wild aangeroepen en het presenteerde zich ook nog goed verdeeld aan de geweren. De perfecte afsluiter van een fantastisch seizoen, het tableau ‘s avonds loog er niet om… de 1 was weer zoals vanouds “Dé 1”.
