Jagen in de Ardennen – Battues in Wallonië
De Ardennen ligt midden in mijn comfort zone. Thuiskomen. Al vanaf mijn vijfde ging ik mee naar de grofwildjacht in Marche-en-Famenne. Mijn vader op post en ik met de drijvers mee, aan de leiband onze Duitse Staander. In de eerste battue zou nog een aangeschoten keiler zich schuilhouden van de dag ervoor. Die probeerden we ook nog binnen te brengen. Met knikkende knieën vertrok ik door de lage dennebomen… wat was ik opgelucht toen we hem gesteven terugvonden in zijn wondbed! In die tijd was het wild nog aan de schutter. Het zat er in overvloed maar sommige mensen hebben nooit genoeg. Een everzwijn door meerdere jagers beschoten, werd door net zoveel personen met klem geclaimd. Weg ratio, weg hoffelijkheid. Dan zag je nog eens wat.
Om in de Ardennen te jagen vraag je een akte aan bij het Waalse Ministerie. Belgische jachtaktes bestaan niet. Vlaanderen is weer een ander papiertje dus informeer je goed als je ergens rond de taalgrens gaat jagen. Semi automatische geweren zijn toegestaan, mits je één kogel in de kamer en maximaal twee in het magazijn aanhoudt. Lood of loodvrij, het mag allebei. Ook voor kleinwild trouwens maar dus enkel in Wallonië.
De meeste revieren worden gepacht van de Staat, eventueel aangevuld met privé gronden en weilanden waarop geposteerd wordt. Het jachtrecht of ‘bail de chasse’ duurt 9 tot 12 jaren, afhankelijk per gemeente. Als jachtrechthouder ben je niet verplicht je aan te sluiten bij de WBE maar om herten te bejagen is dit noodzakelijk. Een WBE of ‘conseil’ geldt vanaf 5000 ha aaneengesloten jachtgebieden in dezelfde zone, niet gescheiden door een rivier bijvoorbeeld.
Vooral Nederlanders hebben de neiging buitenlands grofwild eerder op te zoeken in het Oosten dan het Zuiden. Naar mijn mening laten ze hier een mooie kans liggen. De prachtige, ruige natuur – waar geen meter vlak is – moet niet onderdoen voor Duitsland. De professionele aanpak van de Ardense drijfjachten is niet zo omvangrijk als bij de groter opgezette drukjachten, groepen van 25 tot 35 geweren zijn de norm. Je jachtdag duurt er ook langer. Waar veel Duitse drukjachten rond het middaguur ‘Hahn in ruhe’ zetten, gaan ze in Wallonië nog door met een tweede of derde battue. Schüsseltreiben is hier gewoon middagpauze.
Het meest bekende jachtgebied is het domein van Ciergnon. Gelegen tussen Vignée en Rochefort met een oppervlakte van 6000 ha. Een derde van dit revier wordt bejaagd door de Belgische Koning Philippe en andere leden van de Koninklijke Familie. Wie goed presteert voor het jachtexamen wordt daar vorstelijk voor beloond. De geslaagde met het hoogste aantal punten wordt jaarlijks uitgenodigd om op Ciergnon zijn of haar eerste stuk grofwild te strekken.
De voorkomende Ardense grofwildsoorten zijn praktisch dezelfde als in Nederland. Bij de Noorderburen is de damwildpopulatie aanzienlijk groter. Hoogst uitzonderlijk versiert een damhert het tableau in de Ardennen. Daartegenover staat dat enkele revieren moeflons tot standwild mogen rekenen, onder andere in Bouillon.
Het gebruik van een portofoon of Walkie Talkie zit bij de drijfjacht stevig ingeburgerd. Niet alleen door de drijvers en organisatie maar ook onder de jagers. Correct gebruikt is dit een veelzijdige extra troef. Indien zichtbaar melden de drijvers welk wild werd opgestoten en jagers geven op hun beurt weer aan wanneer de honden buiten de drift zijn. Wanneer enkel zwartwild bejaagd wordt scheelt het veel tijd als de drijvers weten dat de honden achter een ree jagen, dan kunnen ze teruggeroepen worden. Bij ons heeft dat ook al menig zeug gespaard. Als een kans zich voordoet heb je bij vluchtig wild niet meer dan twee seconden om te beslissen, zo snel gaat het. Die twee seconden kunnen ook het moment zijn waarop de langzamere frislingen tevoorschijn komen… Wij waarschuwen elkaar wanneer we een zeug met biggen in de battue zien. Het scheelt vervelende situaties, je hebt er gegarandeerd meer jachtvreugde om. Voor de jacht zijn er voorgeprogrammeerde Walkie Talkies met acht kanalen te vinden bij de jachtspeciaalzaak. Een licentie voor het gebruik ervan vraag je aan via www.jachtinfo.be.
Ik verbreed graag mijn horizon. Deelnemen aan andere drijfjachten, nieuwe gebieden ontdekken en kijken hoe het daar gaat. Maar ik zal nooit weggaan uit de Ardennen. 30 Jaar hetzelfde gebied bejagen lijkt misschien eentonig maar het tegendeel is waar. In zo’n tijdsspanne krijg je een duidelijk beeld hoe biotopen en battues veranderen. Een unieke inkijk bij Moeder Natuur. Driften die eens garant stonden voor jachtsucces worden geleidelijk aan minder aantrekkelijk voor het wild. De dekking die jarenlang gelijke groeitred kon houden met de aangeplante bomen ebt weg omdat de zon er geen toegang meer krijgt. Aan de andere kant zijn er percelen in opkomst die alleen maar beter worden. Driften veranderen en het wild volgt. De natuur zo in beweging zien geeft een jachtinzicht van onschatbare waarde.
Liefhebbers van gedreven grofwild moeten het een keer beleefd hebben, zo’n drijfjacht in de Ardennen. Wanneer het geblaf van de jagende honden en enthousiast roepen van de drijvers door de bossen galmt, worden je zintuigen onder hoogspanning gezet. Doe daarbij nog het gedreven wild dat met luid gekraak door de vuurlijn breekt en ik kan je verzekeren dat je een onvergetelijke indruk rijker bent.
