De bewoners gelden als een van de gelukkigste ter wereld en met Melbourne heeft Australië de meest leefbare stad ter wereld. 22 miljoen inwoners zijn er geteld, 4 miljoen minder dan België en Nederland samen. En hun lap grond is dan nog 106 keer groter… Sinds de 18^e eeuw zijn er diverse Europese dieren uitgezet die het goed doen in het land aan de onderkant. Wie nu betrapt wordt nog iets toe te voegen aan die fauna of flora mag rekenen op een extra lang verblijf tussen de Indische en de Grote Oceaan.  Van de 1 miljoen houders van een wapenvergunning zijn er 300.000 actieve jagers.  Hazen, konijnen, vossen, (dam)herten en everzwijnen zijn hun in geburgerde exoten maar ze hebben ook een mooie lijst met inheemse wildsoorten. Enkele beruchte eilandbewoners op een rijtje:

Hog Deer of zwijnshert: Geïntroduceerd vanuit Indië rond 1860, een van de kleinste en moeilijkst te bemachtigen trofeeën. Dankt zijn naam aan dezelfde manier van lopen als een everzwijn met de kop omlaag om zo onder obstakels te gaan in plaats van er overheen te springen. Een volwassen hert kan met een schofthoogte van 70 cm nog altijd 50 kg op de weegschaal brengen.

Dingo: Hond vanbuiten, wolf vanbinnen. Gekomen met de oorspronkelijke inwoners van Australië, niet over één kam te scheren. Leeft alleen of in een roedel tot 10 dingo’s. Jaagt alleen maar ook in groep en lust net zo graag planten en fruit als een portie vlees. Kruist vaak met gedomesticeerde honden, hierdoor is minstens een derde van de Dingo’s geen zuiver ras meer. Moeilijk bejaagbaar waardoor het gros van de Australische jagers deze uitdaging aan zich voorbij laat gaan.

Kangoeroe: Grazer die van alle grote wildsoorten het meest wordt bejaagd. Grijze kangoeroe’s wegen tot ca. 50 kg, de rode ondersoort zijn de grootste en kunnen tot 2 meter worden met een gewicht tot 90 kg. Miljoenen staan er op het afschotplan wat jaar na jaar opnieuw gerealiseerd wordt. Leven in groepen van 10 of meer, de zogenaamde ‘mobs’. Ze worden gezien als schadelijk wild maar hun vlees en huid worden nog wel verwerkt door de voedings- en kledingindustrie. Persoonlijk doet mij dit als jachtwild weinig, iets te grote aaibaarheidsfactor. Dat ze vaak ’s nachts met de lamp bejaagd worden en de jongen als troetelnaam ‘Joey’s’ worden genoemd helpt daar ook niet aan mee.

Axishert: Het Axishert is een uitstekende zwemmer en leeft in roedels van soms meer dan 100 dieren. Door de witte stippen gelijkt het Axishert sterk op ons damhert. Het mannetjesgewei groeit meestal uit tot een 6-ender. Een bok weegt tot 75 kg met een schofthoogte van 90 cm. Komt in Europa enkel voor op de Kroatische eilanden Brijuni en Rab, andere Europese pogingen tot introductie faalden omdat het dier extreem gevoelig is voor koude.

Waterbuffel: Groter en moeilijker te vellen dan zijn Afrikaanse soortgenoot met een gewicht tot over de 1000 kg, dat is de Bubalus Bubalis. Kuddes bestaan uit ongeveer dertig buffels, koeien en kalveren. Alle waterbuffels dragen maanvormige hoorns, doch zijn die van de koeien beduidend kleiner dan de stieren waar de breedte tot 1.5 meter bedraagt. Kan het hele jaar door bejaagd worden, de beste tijd is van half april tot einde november.

En dan nog dit:

Jachtaktes gelden per staat en ook de wetgeving wordt niet landelijk bepaald. Zo heeft u in de staten Queensland en Victoria al genoeg aan toestemming van de landeigenaar om er te jagen op schadelijk wild zoals konijnen, hazen, zwijnen en vossen. In het ‘Australian Capital’ kunnen kinderen tussen 12 en 17 jaar al meejagen onder begeleiding van een volwassene.

Grote roofdieren als beren of katachtigen huizen er niet, wel krokodillen maar deze genieten een beschermde status.

De jacht met de boemerang stamt nog uit de tijd van de Aboriginals en het is een graag gehoord verhaal dat zij met dit vliegend voorwerp alles bejoegen wat op 4 poten liep. Oorspronkelijk werd de boemerang alleen in de bomen gegooid om zo de vogels in de daarrond gespannen netten te laten vliegen. Zonder de bedoeling deze terug te laten keren.

Puur voor de jacht zal je een reis naar Australië niet gauw maken. Outfitters weten dit en spelen hier handig op in door eigen wapens aan te bieden. Dit maakt het voor backpackers gemakkelijker om enkele dagen ‘jacht intermezzo’ in te plannen tijdens hun trektocht.